در طول زنده گی بارها و بارها برای هر یک از ما پیش آمده که قضاوت شده ایم و به دفعات پوزخند تمسخر انسان نماها را در زنده گی دیده ایم و باز از نو ایستاده ایم …
این نوع دیده شدن درد دارد؛ درست است اما یاد گرفته ایم از درد فرصت بسازیم
میدانم که بی شناخت ِ اندیشه مان، ما را محکوم میکنند اما چه باک
سکوت و واگذاشتن انسانها به خودهایشان بهترین پاسخ است…!
برای ایستادگانی چون ما ، روز و روزگار خوش است و خداوند همراه لحظه لحظه های ما …
صبر شاید سخت ترین راه باشد اما باور کنید شیرینی انتهای راه بسیار دلچسب تر است
سیده لطافت سیدی
۱۳۹۸/۰۷/۱۰
