در تکاپوی روزهای ناگذرای حبس گویی افکار افسارگسیخته بیشتر از همیشه فریاد میشوند و طاقت از ما میگیرند !
گاه در میان کتابها غوطه میخورم تا از حجم فشار وارده کم کنم
گاه دستی به قلمو میبرم و طرحی میزنم
گاه مینویسم …
اما گویی زمان ایستاده ، روزها را گم میکنم امروز چند شنبه است ؟!
این حجم از افکار پیچیده ی گس و گاه سیاه را سامان دادن سخت است
هر روز برنامه ای در سر مینویسم و گاه به عمل می انجامد و گاه نه
صحبت از تنهایی عمیق
صحبت از حجم گسترده فلسفه بودن ، حبس در خویشتن ِ خویش شدن است!
میتوانی هضم کنی زیستن در دنیایی را که همه از هم ترسان و گریزان
و زمان ایستاده است !!!
ما اکنون اینجاییم
اینجا دنیاست … و دیگر زیستن جمعی بوی مرگ میدهد
خدایا صبرت تمام شد که ما را به حبس محکوم کرده ای !!!!
سیده لطافت سیدی – ۱۴ شهریور ۱۴۰۰
www.rooshenaa.ir
اینجا دنیاست …
انگار تمامی فکرهای مرا تونستی بنگارش دربیاری و چه زیبا.وافعا دلنوشته ای برای خدا