امید برای هر انسانی معنای خاص خودش را دارد و در نگاه من ؛ امید به آینده ای ، که هیچ کداممان از آن مطلع نیستیم عین ایمان است ! بارها در زندگی هر یک از ما اتفاقاتی پیش آمده که بطور کل مسیر زندگیمان را تغییر داده ، پیش آمد هایی که هرگز پیش…
پاییز شد و اینبار در تنهایی خودهایمان اسیر شده ایم ، نمیدانم چه حکمتی ست که باید روزهایی اینچنین گس را تجربه کنیم !کنار پنجره با هرم چایی گرم در دست ایستاده ام کودکان کوچه هنوز لبخند میزنند ، بی آنکه ذره ای دلهره از زندگی داشته باشند از این بیماری لعنتی !ما که در…
اشک ها راه خود را میدانند آرام از کنار دل میجوشند و از گوشه چشم ها راه بروی گونه می یابند دردِ حقیقی اینجاست ، جایی که گریه هم آرامت نمیکند بزنگاهی که رنج را میبینی در مرگ آدمیت !آن زمان است که اشک می جوشد و میخشکد و باز می جوشد… اما آرام نمی…
در امتداد روزهای سختِ ماندن در خانه بیشتر میخوانم و فرصت بیشتری برای مرور پیج ها و نوشته های سایرین می گذارم، هم از جهت آشنایی با سایر افکار و هم به جهت آشنایی با نوشته هایی که خیلی از آنها، به اتفاق بر سر راهم جهت خوانش قرار میگیرند … این روزها دغدغه خیلی…
روزها و روزها در خویشتنِ خویش گم میشویم و نمیدانیم انسانها هر یک دردی به همراه دارند و ما کورانه خود را به ندیدن میزنیم !در دایره درد های خویش گم میشویم و از خود نمیپرسیم کجای راه را به اشتباه رفته ایم که اینچنین سرگردانیم !کجای جاده، زنده بودن را از یاد برده ایم…
در این روزهای شتابزده و بحرانی ، طبقه بندی اندیشه ها سخت تر و راه به مراتب ناهموار تر است روزهایی تمام ناشدنی و زندانی بدون زنجیر ما را در خانه هایمان حبس کرده تشویش آینده و زمان ِ طولانی این بیماری جهان گیر ، ما را دراندیشه های خود اسیر کرده !از دیگران نمیگویم…
این روزهای در خانه ماندن ، نیاز تفکر را در ما بیشتر میکند ژرف اندیشیدن آنگونه که من تجربه کردم همیشه در ابتدای امر اضطراب و دلهره به همراه دارد اینکه چه خواهد شد و چگونه از این بحران بیرون خواهیم آمد ؟!ترس از دست دادن عزیزانمان …ترس از بیکاری ،نداری ،ورشکستگی و …اما کم…
مطلبی که این روزها دغدغه ی فکری ایجاد میکند و هر یک از ما باید با تامل بیشتری در اینباره بیندیشد ، نادیده انگاشتن نقش تلویزیون و ماهواره در زندگی هر یک از ما و فرزندان ماست!چطور به این وضوح برای ما تصمیم میگیرند چه ببینیم و چگونه بیندیشیم و خط فکری ما سمت کدام…
آموخته ام از زنده گی که هر کس به میزان شکیبایی اش در طول عمر خویش درد را میپذیرد … عده ای دردشان را جار میزنند و طلب درمان از دیگران دارند عده ای دیگرازافسردگی سایرین شاکی اند و خود را محق میدانند که غمگین شوند ؛چرا که درد خویش را درد میبینند و دیگران…
من از بهشت …آن سوی ابرها همراه ِ روشنا آمده امحرف زدن با یاکریم های روی گلدان کنار پنجره را دوست دارم من ازعشق می آیم… از نشانه های سبز زنده گی …عمق باور به انسانها از اعتماد به پروردگار …آرامشی که از او میگیرم میدانم که همیشه آسان نیست هیچ گاه نبوده اما فهمیده…
